गुरुवार, २१ एप्रिल, २०११

मोगरा

आज पहिले सखे तुला मी एकटेच हसताना 
आज पहिला तुझ्यात मी मधुमास फुलताना ....

आज पहिले सखे तुला मी फुले माळताना 
आज पहिले सखे तुला मी स्वतःवर भाळताना ....

नाही का ग वाटत काही, माझे काळीज जाळताना
लाजतेस का अशी मग, नजर माझी टाळताना ....

नाही केलास विचार जराही, केस मोकळे सोडताना 
कसे थोपवू संग मनातल्या राताराणीस फुलताना ....

झालीस मोगरा उमलालीस, माझ्या बाहोत विरताना ....
मी हि झालो गंधित ह्या मोहरानात फिरताना  

- विश्वेश आणि प्राजू (http://www.praaju.net/)
काही काव्यपंक्तींचे श्रेय प्राजक्ताला आहे ...

बुधवार, २० एप्रिल, २०११

अजूनही होतो सखे मजला भास तुझा ...

प्राजक्ता पटवर्धन यांच्या "मनात माझ्या ... " ह्या गाण्यावरून प्रेरणा मिळाली आहे ....



अजूनही होतो सखे मजला भास तुझा ...
अजूनही दरवळतो माझ्या रात्री रात्रीत .... सुवास तुझा 

अजूनही होतो सखे मजला भास तुझा ...
अजूनही प्रेमवेड्या मनाला लागला  .... ध्यास तुझा 

अजूनही होतो सखे मजला भास तुझा ...
अजूनही भूक भागवतो तो कधीचा भरविला ....  घास तुझा 

अजूनही होतो सखे मजला भास तुझा ...
अजूनही मलाच दीर्घायू करतो आहे  .... श्वास तुझा

अजूनही होतो सखे मजला भास तुझा ...
अजूनही चिंब भिजवतो मज आठवणींचा  .... न्यास तुझा 

अजूनही होतो सखे मजला भास तुझा ...
उमगत नाही हा कुठला न संपणारा .... प्रवास तुझा ....
खरं सांगू सखे तू नसताना अजूनही होतो ....  भास तुझा .... अजूनही होतो .... त्रास तुझा ....

मंगळवार, १९ एप्रिल, २०११

भातुकलीचा खेळ ...

बर्याच वर्षांची आपली निस्सीम मैत्री "संपवून" 
ठरवले करूयात दोनाचे चार हात ...
वरवरून सगळे छान होते सगळा आनंद होता ... 
पण काहीतरी सलत होते आत 

आता काय उद्या पासून मी नवरा नवरा खेळायचे 
अन तू बायको बायको खेळायचे ...
अन ह्या so called संसाराच्या गाडग्याला 
तू मागून ढकलायचे अन मी पुढून ओढायचे 

दिले आपल्या नात्याला आपण अधिकृत नाव 
वाढला ह्या समाजात आपला भाव 
वाटले सुखी संसाराचे हेच खरे सूत्र 
माझ्या हाती अंगठी अन तुझ्या गळी मंगळसूत्र ....

खूप प्रयत्न केला पण जमला नाही कशाचा कशाला मेळ ....
चार चौघांसमोर नुसतेच आपण मारून नेताहोत वेळ 
खर, फ़क़्त आपल्यालाच माहिती आहे सखे ...
हा दोन मित्रांनी मांडलेला .... 
भातुकलीचा खेळ ...
हा भातुकलीचा खेळ ...

कळले नाही ....


भिजलो उन्हात इतका .... 
पावसात वाळलो नाही ...
मेलो पुन्हा पुन्हा इतका ..... 
जगण्यास भाळलो नाही ...

पिकलो कधीच नव्हतो .... 
गळलो कसे कळले नाही ...
पेटलो कधीच नव्हतो.... 
जळलो कसे कळले नाही ...

खेळलोच नाही कधी .... 
हरलो कसे कळले नाही ...
विसरली नव्हतीस कधी .... 
स्मरलो कसे कळले नाही ...

आणले उसने अवसान ....
गळले कसे कळले नाही ...
दुख्खास ह्या सलत्या ...
गिळले कसे कळले नाही ....

होतो स्वप्नवत निद्रेत ....
जागलो कसे कळले नाही ....
होतीस तू माझा श्वास ....
अजून जगलो कसे कळले नाही ....
होतीस तू माझा श्वास ....
अजून जगलो कसे कळले नाही ....