सेतु : मी (अनुवाद)
=====
खोल घाटांतून ...
उंच शिखरांकडे
ज्याला जायचे होते तो तर गेला -
हाय माझ्या शिरी पाय रोवून
माझ्याच बहुपाशातून ...
इतिहास तुला घेऊन गेला
ऐक कान्हा, ऐक
का मी फ़क़्त एक सेतू होते तुझ्यासाठी
लीलाभूमी आणि युद्धभूमी मधील
दुस्तर काळ जोडण्यापुरती!
आता या सुन्या शिखारांत, मृत्यू-घाटात
सोन्याच्या पातळ तारांनी गुंफलेल्या पुलासारखे
निर्जन
निरर्थक
कंपणारे, विसरलेले, उरलेले माझे हे सेतू-शरीर
ज्याला जायचे होते तो तर गेला
- धर्मवीर भारती (स्वैर अनुवाद - विश्वेश)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा